Interview met Ria Grift

Een interview met Ria Grift over haar beleving van het werk in het Willem Holtrop Hospice te Ermelo.

28 juni 2021

Interview met Ria Grift (68), zorgvrijwilliger in het Willem Holtrop Hospice

Vertel eens iets over jezelf en het vrijwilligerswerk in het hospice

“In het hospice werk ik als zorgvrijwilliger. Ik assisteer de verpleegkundigen bij de zorg voor de gasten. Dat kan hulp aan bed zijn, het maken van een praatje, maar ook samen televisiekijken of een spelletje doen.”

Wat heeft je doen besluiten om als zorgvrijwilliger aan de slag te gaan in het hospice?

“Eigenlijk ben ik bij toeval in dit vrijwilligerswerk gerold. Iemand uit onze kerk was in het hospice opgenomen en kreeg niet veel bezoek. Er werd aan mij gevraagd of ik een keertje bij deze meneer op bezoek wilde gaan. Ik was zelf nooit op het idee gekomen om vrijwilligerswerk in een hospice te doen. Toen ik eenmaal over de drempel was geweest, werd ik geraakt door de rustige en prettige sfeer in het hospice. Ik dacht meteen: ‘dit vrijwilligerswerk past bij mij!’ en inmiddels is dat alweer ruim 13 jaar geleden.”

Dan heb je vast ook een zorgopleiding gedaan?

“Nee hoor, ik heb iets heel anders gedaan. Tijdens mijn werkzame leven was ik juf. Maar dat kan prima, want het hospice biedt vrijwilligers allerlei trainingen aan waardoor je goed toegerust wordt om je werk als zorgvrijwilliger te doen. En je werkt nooit alleen, maar altijd samen met een verpleegkundige die de eindverantwoordelijkheid heeft.”

"Liefde, geluk, aandacht voor elkaar. Dat is wat écht telt."

Vrijwilligerswerk in het hospice lijkt me best zwaar. Hoe ervaar jij het?

“Het werk kán zwaar zijn, maar is het gelukkig niet altijd hoor! Het werk is ook bijzonder en het is vaak gewoon gezellig in huis. De sfeer in het hospice is niet echt zwaar. Het mooie aan dit werk vind ik, dat ik mijn vaardigheden écht kan benutten voor mensen in een kwetsbare situatie. Dat is niet zo anders dan vroeger op school. Het komt erop aan vertrouwen te winnen en met aandacht met iemand omgaan. Het is ook belangrijk om goed te communiceren en een beetje mee te bewegen. Door goed te luisteren, kun je veel betekenen voor mensen.”

Welke persoonlijke eigenschappen moet je bezitten?

“Goed luisteren is prioriteit nummer één en dat kan nog knap moeilijk zijn! Het gaat natuurlijk niet om jouw verhaal, maar om het verhaal van die ander. Geduldig zijn is ook een belangrijke eigenschap, persoonlijk heb ik dat écht moeten leren. En natuurlijk: je in kunnen leven in een ander.”

Kun je het werk in het hospice goed loslaten in je vrije tijd?

“Meestal wel. Als ik thuiskom ga ik vaak iets heel anders doen. Gewoon wat klusjes in huis, dat helpt bij het loslaten. Maar als ik 's avonds een dienst heb gedaan, vind ik het vooral fijn om nog een uurtje te zappen om daarmee mijn hoofd leeg te maken.”

Wat heb je geleerd van het werk in het hospice?

“Minder snel te oordelen. In het hospice worden mensen opgenomen met allerlei achtergronden en karakters. Je leert met veel verschillende mensen omgaan. Dat is bijzonder interessant. Ik kon weleens een kort lontje hebben, maar door dit werk heb ik leren relativeren. Het leven kan zomaar voorbij zijn. Niks is vanzelfsprekend: de franje gaat er in het hospice wel af. Liefde, geluk, aandacht voor elkaar. Dat is wat écht telt.”

Voel je je soms niet eens machteloos omdat je zo weinig kunt doen?

“Je kunt de situatie inderdaad niet veranderen, maar soms wel iets lichter maken. Onze gasten genieten vaak van de kleine dingen van het leven. Die ervaar je daardoor zelf ook meer. Een eekhoorn die op een terrastafel komt, een wild zwijn met jonkies in het bos achter het hospice, zomaar iets gezelligs samendoen, van de lente genieten of alleen maar bij iemand zitten. Iemands hand vast houden en hem/haar laten weten; je bent niet alleen!”

Neem contact met ons op

Over ons hospice